Namate voedselpryse en lewenskoste wêreldwyd die hoogte inskiet, eskaleer die hongerkrisis in Suid-Afrika ook teen nekbreekspoed.
Ongeveer drie uit elke 10 kinders ly aan wanvoeding. Sommige ouers oes plante uit hul omgewing om sop in hul kinders se mae kry, en ander gebruik dieselfde teesakkie ses kewr om net die troos van tee aan te bied.
Voor die Julie-onluste het die harde inperkings, ‘n gewelddadig afgedwingde maatreël sonder wetenskaplike rasionaal, en die terugtrekking van die Covid-toelae baie mense in akute desperaatheid gedryf.
Nou, terwyl voedsel- en brandstofpryse eskaleer te midde van byna onverstaanbare vlakke van werkloosheid, is daar weer ‘n gevoel van wanhoop. Ons krisis is ook verstrengel in ‘n globale een.
Pryse het tydens die Covid-pandemie begin styg en die situasie is vererger deur weer en oorlog. Droogte in Oos-Afrika en Suid-Europa, vloede in Australië en hittegolwe in Indië sowel as die Suidelike Kegel van Suid-Amerika het oeste tot niet gemaak. Die oorloë in Jemen en Ethiopië het miljoene sonder genoeg voedsel gelaat. Die oorlog in die Oekraïne, en die sanksies en eskalerende militarisme wat daarop gevolg het, vererger albei die situasie wêreldwyd. Inflasie, veral in die Verenigde State waar ‘n resessie ook toenemend waarskynlik lyk, vererger die situasie.
