Verlede week het die National Union of Metalworkers of South Africa (NUMSA), een van die land se grootste vakbonde, gestaak en ‘n groot deel van ‘n bedryf wat reeds baie druk onder swaar sakestoestande ervaar, laat steier. Om hul spiere te wys in die staking, is NUMSA in sommige nywerheidsgebiede ondersteun deur groepe van die Economic Freedom Fighters (EFF).
Hierdie staking kan eerder swakheid van die unie toon in plaas van die vakbondspiere wat hul beoog het. NUMSA het nie meer die vermoë om loonooreenkomste in die hele bedryf op te lê nie en die staal- en die Suid-Afrikaanse vervaardigingsektore is in ernstige moeilikheid, wat die werk van baie vakbondlede in gevaar stel.
Vroeër hierdie week het NUMSA ‘n hersiene aanbod van ‘n werkgewersliggaam, die Steel and Engineering Industries Federation of SA (SEIFSA), van die hand gewys en by sy oorspronklike eise gehou vir ‘n totale verhoging van agt persent vir die eerste jaar, en ‘n verhoging van die verbruikersprysindeks (VPI) plus twee persent, vir die tweede en derde jaar. Dit eis ook dat as VPI plus twee persent onder ses persent daal, werkgewers ses persent moet aanbied of onderhandelinge moet heropen.
NUMSA het addisionele eise gestel vir ‘n verbeterde siektevoordeel, ‘n subsidie om vervoer in sekere omstandighede te dek, ‘n toelaag om ondergronds te werk en die vermindering van die Jeugloonsubsidie aan Werkgewers asook pensioenfondsvoordele vir familielede. In die huidige depressiewe klimaat is die eise ambisieus.
Hoë bedryfskoste, deels as gevolg van hoë loondruk, die gevolge van Covid en die swak toestand van die ekonomie, beteken dat die staalsektor en die vervaardigingsektor in die algemeen krimp. Sedert September verlede jaar het die prys van spoele (hot rolled steel coils), die basis in die vervaardiging van staalprodukte, byna verdubbel. Die negatiewe toestande en hoër staalpryse het gebruikers hiervan gedwing om projekte te skrap of te vertraag, en verkope het vir baie ondernemings in dié sektor gedaal.
